Од аголот на еден студент

Македонија 2012. Се случија многу инциденти на меѓуетничка основа помеѓу Македонци и шиптари. Имаше тепачки, палење на знамиња, и на крај убиства. Најмногу нас Македонците не погоди убиството на 5 невини Македонци на Смиљковското езеро. И после сето тоа е добро познато. Имаше револт кај Македонците, излегоа на протести, на кои истите беа удирани од џандарите за кои во последно време немам многу позитивно мислење. Па после 3 недели збирање докази, џандарите го подобрија за нијанса впечатокот кој го имам стекнато за нив, со тоа што ги уапсија шиптарите одговорни за убиството. И после тоа како по обичај имаше политичко лижење на “газови“ од сите страни. Откако си ги излижаа истите, на сцена настапија шиптарите со најавен протест на денешен ден односно 4.Мај 2012. И така тие добри и посветени муслимани, протестот го закажаа за после попладневното перење на мозокот. И ете така околу 400 шиптари (со исперен мозок но не со исперена облека) и останати поддржувачи на нивните шовинистички идеи се упатија од некоја џамија кон основниот суд. Демек ќе протестираат против неправедното апсење на шиптарите кои ги убија децата. И така движејќи се терористичко-вахабистичката маса од шиптарски муџахедини покрај нивниот трговски центар „Бит-пазар“ собраа со нив уште околу 500-1000 други шиптари и заедно се упатија кон основниот суд.Значи толпа од околу 1000 шиптари (и кадро и некадро). Интересни беа нивните скандирања, интересни беа и нивните знамиња. Скандираа се и сешто од муслиманско-муџахедински пароли па се до учк и т.н.
Најтрагично од се беше тоа што од сите овие, буквално сите не знаеа зошто протестираат. Ама битно си излегоа на протести. Џандарите наши како и по обичај и покрај тоа што имаше инциденти од страна на шиптариве не употребија сила против истите,  бидејќи им е врежано во мозокот дека шиптарите се бели мечки и дека се заштитени со закон за ретки животни. А нашите протестанти ги бркаа и ги тепаа низ цело Скопје. И оп одма нијансата на подобрениот впечаток за џандарите наведен погоре се врати на првобитната состојба односно состојба на недоверба.
Но да се вратиме на моментите по протестов. Изгледа си кажаа што си имаа шиптариве и си се разотидоа. Попатно искршија по некој прозорец, превртија по некој контењер со цел да не заборавиме од каде дојдоа (се спуштија).

 И сега доаѓа на сцена интересниот дел!
Почнува македонскиот одговор на сево ова. А за почеток тоа е сајбер борбата. Иако и самиот јас несе согласувам во врска со тоа но сепак сум и јас вклучен во самото тоа преку блогови и форуми, иако искрено немам многу веме за тоа. И на почеток да ги спомнам новинариве. Секој си пиша шо си сака, битно утре весникот да се продади или вечерва нивните вести да се гледаат. Ама ако луѓето од тоа живеат, па ако има виша сила можи и од то и да умрат! И сега на сцена настапува нашиот отпор! Отпор против исламскиот фундаментализам и вахабизам.По обичај иако жално се спукавме меѓу нас и си дадовме по една придавка на патриоти и предавници. Откако навреме свативме дека сето ова води кон самоуништување и пропаст се одлучивме да превземеме било каква акција во врска со отпорот кон шиптарсково движење. И наеднаш некоја образована личност од еден форум предложи една многу симпатична акција која за волја на вистината позитивно ме изненади, иако не сум таков човек по природа. Несакам да го конкретизирам дејството на акцијата од причини што од спротивниот табор ќе прочитаат (тие што знаат) и ќе преземат мерки контра на нашите. Мислам дека доколку успее ова ќе има бар некој позитивен ефект. Но не смееме  да се откажеме после неколку дена, мораме да се бориме додека не успееме целосно.
Но како ќе го сториме тоа?  Како ќе имаме сили за тоа?

Има милиони начини на дејствување. Еден од нив е преку социјални мрежи. Но јас искрено не им верувам на истите и мислам дека тие се чиста стапица за следење на секој чекор. Истотака би сакал да се осврдна на одредени проблеми со кои се соочуваме ние Македонците и кои мораме да ги пребродиме ако сакаме да бидеме бедем на непријателот.
1. Ние страдаме од еден синдром што се нарекува самоподценување и самосожалување.
Тоа мора да престане. Мора да сватиме дека ако се жалиме и ако кукаме никој нема да ни помогне. Напротив уште толку ќе ни газат на вратот.
Зар им било лесно во турско,бугарско, србско или грчко време, кога исто како денес сме биле угнетувани и газени во сопственото парче земја? Не! Не им било лесно но издржале, издржале глад, издржале жед, издржале додека гледаат како нивните синови се јавно стрелани и бесени, издржале додека гледале како нивните сестри и мајки се силувани. Издржале и не ја изгубиле нивната револуционерна мисла.Не се предадоа.
Но зошто да се предадат?
Се што може да им им се случи е да бидат убиени. Но тоа и така ќе дојде, дали порано или подоцна.
Истотака се поставува прашање каде исчезна онаа студенска движечка сила? Каде е свежината на патриотизам кај студентите?Зошто нема студентски протести или тајни движења?Зошто нема студентски став во врска со настаниве?

 Каде исчезнаа внуците на македонските великани?
И еве самиот си го најдов одговорот. Бидејќи сите се политички активисти и со самото тоа се слепи следбеници на група манипуланти. Политика била, сеуште е и ќе остане курва.Никој ли несака да ги следи примерите на нашите македонски великани, кои ги жртвуваа својата младост и најблиски во остварување на идеите?

Зар ќе си дозволиме да ја изгубиме и оваа земја за која крвта ја пролеаја милиони Македонци низ вековите, во која се родија милиони други херои. Земјата која ги отвори портите на христијанството кон Европа.
2.   Потребни се свежи начини на борба.
Но како да дојдеме до тоа. Па јас мислам дека и тоа е најголемиот проблем. Во се мора да биде замешана политиката за жал. Со самиот влез на политиката во кружоците и организациите , влегуваат и  личните интереси а со тоа и предавствата и внатрешните пресметки. Но и покрај сите овие за жал реални негативности, можеме и мораме да мислиме позитивно. Ние потекнуваме од земјата на отпорот. Ако даваме отпор со векови, против империи, царства и разни други поробувачи. Ќе дадеме отпор и денес против овој денешен агресор. Не смееме да се предадеме, зошто тоа не е наша особина. Несмееме да дозволиме овие неписмени терористички формации да влеваат страв врз нашиот народ. Нека не мислат дека ко превртат два контејнери за отпад и ако скршат два прозори ќе не исплашат. Не! Тоа нема да се случи. Јас не се плашам во мојата татковина. Знам дека тие се повеќе уплашени од нас! Затоа да им го оправдаме стравот со тоа што ќе се обединиме и ќе им докажеме дека сме сплотени. Доста беше делење! Иако сите имаме свои разлики, сепак сите имаме едно нешто заедничко а тоа е Македонија. Ајде да ја направиме горда. Горда на своите сегашни чеда, како што беше горда на чедата од Илинден, АСНОМ, Солунските атентати и другите илјадници слични на нив.
Секоја забелешка, предлог и позитивна критика се добредојдени.

Автор: Македонски студент, син на невработени родители кој и покрај се не ја има изгубено љубовта кон татковината и не се предава.

МАКЕДОНИЈА НЕ ПРОСТУВА!